කුමක් හෝ බලවේගයක් නිසා හෝ සිහිනයක් නිසා හෝ බිමට වැටෙන්නාක් මෙන් දැනී මම තිගැස්සී ඇහැරුනෙමි. තද සීතලක් විසින් මගේ අව සිහිය යන්තම් පිළිසකර කරමිනි. එකවරම මට මහා පිළිකුලක් දැනුනි. එය කුමක් නිසාදැයි නොදනිමි. නිරායාසයෙන්ම මට බැලුනේ මගේ වම් පසයි.
මන්ද අඳුරු කරනලද ආලෝකය තුලින් ටාෂාගේ නිරුවත් පිරිපුන් බටර් පැහැති පිට මට පෙනුනි. සිරුර පුරා මහා අපුලක් හටගත්තේ ඇයි කියා නොදනිතත්, සෙමෙන් සයනයෙන් බිමට බට මම නානකාමරයට වැද වහා දොර අගුලු ලාගතිමි.
නානකාමරයේ පසෙකින් ඇති දර්පණයෙන් මට මගේ සිරුරේ පිළිබිඹුව පෙනේ. ඇතුලාන්තය පුපුරවා හැරි විසල් ගොඩනැගිල්ලක බිත්ති පුපුරා කඩා හැලෙන්නා සේ මගේ ආත්මය මගේ පාමුල කඩා හැලෙනු මට දැනුනේ ප්‍රථම වතාවට විය හැකිය.
'මම මොකද්ද මේ කලේ? මධුලිකාගෙන් පළිගන්නට ගොස් මම මගෙන්ම පලිගත්තා නොවේද?'
සිරුර පුරා අසුචි තවරුනා සේ දැනෙන්නේ ඇයි? මම මධුලිකාට ද්‍රෝහී වුවා නොවේද?
'ඒකිත් මට කලේ එහෙමනේ! හැම වෙලේම මාව බල්ලට දාලා ; පුළුවන් හැම විදියෙන්ම මාව රිජෙක්ට් කරලා ; අන්තිමට මට අර විදියට කතා කරලා පැනලත් ගියේ!! ඔච්චර ආරක්ෂා කරපු මට.....'
මම සින්ක් එක දෙපසට දෑත් ගසා හිස පහලට හරවා ගත්තේ මගේ සිතුවිලි ගඟ හරහා පතරංග කොටයක් වැටුණි බැවිනි.
