දර්ශන්! මම උඹට වතාවක් කිව්වා.. මෝඩයෙක් වගේ හැසිරෙන්නේ ඇයි ?"
කජන් සිටියේ ඔහුගේ ඉවසීමේ සීමාව පසුකර යන්නට ඔන්න මෙන්නය. දර්ශන් ඉලෙයිරාජා තමා තවදුරටත් නොදන්නා තරමටම වගකීම් විරහිතව ඔහුගේ ගුවන් ගමන කල්දමාගෙන තිබේ.
" සතියක් මචා.. මම ඒකිගෙ ගෙදර ගිහින් හරි දෙකෙන් එකක් බේරගන්නව. ඒකිට මාව ඕනෙ නම් මම ගෙනියනව"
" උඹේ බාප්පගෙ ප්ලේන් එකේද?"
අංජලිකා කාමරයට ඇවිද ගියේ සිහිනයෙන් මෙනි. විදුල් ඇඳ සිටි ඇඳුමෙන්ම ඔහුගේ ඇඳේ ගුලිකොට තබා සිය කාමරයට පැමිණි සැනින් ඈ දොරගුළු ලන්නට සැරසෙද්දී දැනෙන්නේ දොර යමක වැදීමෙන් නොවැසෙන ලෙසකි. ආපසු හැරුනු ඈ දකින්නේ තමා මෙතෙක් දිනක් දකින්නට අකමැතිවම සිටිනා රුවක් ඔරවාගෙන තමා දෙස බලා සිටිමින් පාදයෙන් දොර අවහිර කරගෙන සිටිනා බවයි.
" ඔහ්.. නෝනට ඇහුනෙ නෑද දන්නෙ නෑ මම කතා කරනවා"
කෙනෙකුගේ ජීවිතයේ නොසලකා හැරීම්, ප්‍රතික්ෂේප වීම් සහ හිත් බිඳීම් ගහන වූ විට ඔවුන් සිය හැඟීම් තවදුරටත් පිටතට නොදෙන පුද්ගලයින් බවට වේගයෙන් පරිවර්තනය වන්නට පටන් ගනිති. පෙනුමෙන් , කතාබහෙන් හෝ සමාජ තත්වයෙන් එවන් කෙනෙකු හඳුනා ගැනීම පහසු නොවේ. ඔවුන් ඔවුන්ගේ කෑලි බිඳුනු හදවත්වල ඇති ගැඹුරු තුවාල සමඟ සිනාසෙමින් හෝ නිර්වින්දනය වී ජීවිතේ ඉතිරි කාලය ගමන් කිරීමට තීරණය කරති. බොහෝ සුළු පිරිසක් තවදුරටත් ජීවිතය තුල ගමන් නොකරන්නට තීන්දු කොට එය අතහැර යති.
අංජලිකා වෙල්ලාලගේ..
වෙල්ලාලගේ කෙනෙක් වූ නිසාම ඈට පළමුව අහිමි වන්නේ පවුලේ ආදරයයි. කුමක් හෝ ඈ නොදන්නා හේතුවකට ඈ සිය සොයුරිය තරම් 'ගෑණු' ඉල්ලීම් නැති දැරියක් බැවින් හුදකලා වූවාය. ඇගේ සොයුරිය මෙන් බෝනික්කෙකු වෙනුවෙන්, දිලිසෙන තට්ටු ගවුමක් වෙනුවෙන් හඬන ගතිගුණයක් නොවූ නිසා ඈට එවන් දේ කිසිදින නොලැබී ගියේ 'එයා ඒවාට ආස නෑ' යයි තීන්දුවකට එළැඹෙන දෙමවුපියන් නිසාය. දරුවකු යමක් ඉල්ලා නොහැඬීම ඒ දරුවාට එවැන්නක් නොදී සිටීමට හේතුවක්ද?
කැළඹීම නිසා කිත්ම සිය අත තබා ජීප් රථයට වාරු වූ බව දිසාසේකර අඳුර අතරින්ම දුටු නිසා ඔහු වහාම ඔවුන්ගේ සගයින් දෙදෙනාට සන්සුන් වන්නට සන් කළේය.
" සර් අපි ෆලෝ.."
" එපා! ඌ ගියාවෙ"
ඒ පැවසුවේ දර්ශන් ගැන බව දන්නා නිසා දිසා කිත්මගේ වෙනස් වූ වත දෙස බලාගෙන තත්පර කිහිපයක් සිටියේය. ඔහුට
" අන්නා ප්ලීස්.. කලබල වෙන්න එපා!"
දර්ශන් සිය උරයේ එල්ලී ඔහුට පිටුපසින් හාවෙකු මෙන් ගැහෙමින් උන් අංජලිකා වටා අත පසුපසට යොමුකර අල්ලා ගනිමින් හා අනෙක් අත ඈ අසළට රුදුරු බැල්මෙන් ලංවන්නට උත්සහ කරනා දේවේන්ද්‍ර ඉදිරියට කරමින් පැවසුවේය.
" උඹට පිස්සුද දර්ශන්?? උඹට දෙවියන්ගෙ හාල් කැවිලද? උඹ මැරෙන්නද හදන්නෙ?? "
දේවා වියරුවෙන් මෙන් කෑගැසුවේ තමා මෙතරම් එපා කියද්දී තමන්ගේ ඇසට වැලිගසා දර්ශන් කර ඇති මේ හපන්කම නිසා ගිනිගත් හිසිනි.
රාත්‍රී අහස පුරාම ඇති තරු රටා දෙස බලාගෙන අංජලිකා සඳළුතලයේ බිම හිඳගත්තේ තවදුරටත් තමාගේ ශක්තිය හීනවී ඇති බව දැනුණු නිසාය.
දර්ශන්...
කෙනෙකුගේ ජීවිතය තුල යම් ඉන්ද්‍රජාලික යමක් සිදුවීමට නියමිතව ඇතිනම් ; එයට වරමක් ලැබේනම් තමා ඉල්ලන්නේ දර්ශන් ලෙස පැමිණි මේ වසන්තය තබාගැනීමේ වරමයි. කිසිදු අනාගතයක් නැති බැඳීමක් වෙනුවෙන් තමා දෙවන වරටද හිතුවක්කාර වූවාද? විසල් පෙරේරා හා විවාහයක් නොවන්නට තමාගැන තැකීමක් නැති පවුලේ අය විසින් හැට පැනපු නාකියෙකුට උනත් 'දීලා' දාන්නට සිටියා නොවේද?
' ඩඩා... ඒ කොල්ලා මැරේජ් එකට වැඩි කැමැත්තක් නෑ වගේ නේද? '
මහල් නිවාසයේ පටු පඩිපෙල ඔස්සේ ඇසෙන බරැති සපත්තු හඬ මද වේලාවකට නතරව ගිය අතර වැල්ලවත්තේ සාමාන්‍යයෙන් ජන ශුන්‍ය වූ ඒ මහල් නිවාසයේ පැරණි මාදිලියේ සෝපානය විසිවන මහලේ විවර වූයේ බෑඟිරි ගානා හඬක් නඟමිනි. හාත්පස වූයේ නිහඬ බවකි. සෝපානයෙන් පිටතට පය තැබූ පුද්ගලයා මීට විනාඩි විස්සකට පෙර කෝවිල අසළ කඩළ විකුණමින් උන් දෝතියකින් සැරසි උන් ගැමියෙක් වුවද මේ වනවිට ඔහුගේ අත තිබුනේ තම්බන ලද කඩල ගොටුවක් වෙනුවට ; Maxim 9 වර්ගයේ සයිලන්සරයක් සහිත ගිනි අවියකි.
ඔහුට පසුපසින් ආ කලුපැහැති ඇඳුම් ඇඳගත් දෙදෙනාගෙන් එක් අයෙක් දෙස බැලූ කඩල වෙලෙන්දා පටු කොරිඩෝවේ වම් පැත්තට ඇවිද ගොස් 210 යන නොම්බරය දොරේ මාකර් පෑනකින් ලියා තිබුනු දොර ඉදිරියේ සිටගෙන හිසින් අනෙකාට අවශ්‍ය විධානය දුන්නේය. එසැනින් මහ හඬක් නගාගෙන උස මහත කළු ඇඳුම් කාරයෙක්ගේ පා පහරින් කැඩී ගිය දොර විවර වත්ම දකින්නේ සාලයේ සෝෆාව මත දපා හුන් කාලවර්ණ මිනිසෙකු කෙලින් වූවා පමණි.
බියපත් දෑසින් බැලූ අංජලිකාට දර්ශන්ගේ දසුන් මාත්‍රයක් වත් දකින්නට නොලැබුනු නිසා ඈද සිටියේ අන්ද මන්දවය.
'ඒක හිතළුවක්ද? හීනයක්??'
අංජලිකා ගරාජයේ හාත්පස බැලුවේ සේවිකාවද ඈ අනුව යමින් පය තබා ඈ අසළට එද්දීය. තත්පර දෙකක් උන් අංජලිකා වහා ක්‍රියාත්මක වූයේ සේවිකාව ගැන දන්නා බැවිනි.
" කා කී එක වාහනේ තිබ්බා රූපා.. ඒක ගන්න ආවා.. අර මේන් ඩෝ එක වහන්න මදුරුවෝ එනවා"
අංජලිකා මේසයක් මත තිබෙන අතට අහුවූ දෙයක් ගෙන කිසිවක් නොවූ අයුරින් ගරාජයෙන් පිටතට පැමිණියාය. ඈට දැනුනේ මීට තත්පර දෙකකට පෙර සිදුවූ සියල්ල සත්‍යය වශයෙන්ම සිදුවූවාද යන්නය. දඩි බිඩියේ ගැහෙන හදවත සමඟ ඈ හැකි උපරිම සාමාන්‍ය ලෙස නිවසේ උඩු මහලේ ඇති ඇගේ කාමරයට වැද වහා දොර අඟුළු ලා ඊට පිටදී සිටගත්තාය.
' ඒක හීනයක්ද? මේ ගෙදර දොරකඩට දර්ශන් ආවා! මාව තුරුල් කරගෙන හිටියා.. -මගේ කෙල්ල- කිව්වා... '
කිත්ම වායුසමීකරණය මදක් අඩුකොට මෘදු සංගීතයක් ඇසෙන නෑසෙන ගානට වාදනය වන්නට හැර වාහනයේ මැද පිහිටි කණ්නාඩියෙන් පසුපස ආසනය දෙස බැලුවේ හොරෙන් මෙනි.
මෙතෙක් වේලාවක් විදුල් තුරුල් කරගෙන හොර රහසේ මෙන් ඉකිබිඳිමින් උන් අංජලිකා ඔහුගේ සිත පයින් ගැසූ අළු ගොඩක් බවට පත්කොට තිබිණ. ඈ එලෙස ඉකිබිඳින චරිතයක්ව තමා දැන සිටියේ නැත. එක්කෝ තමා අංජලිකා වෙල්ලාලගේව දැන සිටියේම නැත!
සැ.යු : කාලය ඒ මේ අත යන බැවින් ඒ ගැන විමසිල්ලෙන් කියවන මෙන් කාරුණිකව ඉල්ලමි.
මේසය මත තිබුනු ලිපි ලේඛන දෙස මද වේලාවක් බලා උන් ධර්මේන්ද්‍ර දොඩංගොඩ මදක් කල්පනාවට වැටෙමින් මේසය මතට තට්ටු කරන්නට විය. ඒ මේ අත ඇඹරෙමින් උන් දිසාසේකරට එය ඔහු ගතකල අපහසුම තත්පර විස්ස විය.
".. හ්ම්ම්... ඒකත් එහෙමද? මට ඒ උනාට ආරංචියක් ආවා එතන කෙල්ලෙක් හිටියා කියලා.. කිත්ම දන්න කෙනෙක්?"
දිසාගේ සර්වාංගයම සීතලව ගිය මුත් කිසිවක් නොවූවා ලෙස සුපුරුදු රංගනය කරමින් උන් නිසා ධර්මේන්ද්‍ර දොඩංගොඩගේ දෑසින් වසන් වී තවත් විනාඩි කිහිපයක් ඇතුලත කාර්‍යාලයෙන් එළියට පැනගන්නට ඔහුට හැකිවිය.
" සර්!"
උත්සව ශාලාව ගාම්භීර සහ උත්කර්ෂවත් බවින් යුක්ත වූ අතර එහි සීමිත පිරිසක් පැමිණ තිබුනේ දේශක සමරසිංහ සහ ජානුලී ඉලංගරත්න යන දෙපලගේ විවාහ මංගල්‍යයට සුභපැතුම් එක්කරන්නටය.
දෙවන මනමාලයෙකු ලෙස උන් සිව්දෙනා අතුරින් තුලින හා දේශකගේ මිතුරෙකු විදුල් හා කුළුපඟව සිටි අතර ඔවුන් නොයෙකුත් දේ කියමින් විදුල්ට කවටකම් කරන්නට වූහ.
' ඔයාගෙ තාත්ති රටද බබා?'
' තාත්ති වැඩිය ගෙදර නෑ නේද? '
' තාත්ති මේ මං තරම් ලස්සන නෑ නේද බබා?'
විදුල් ඒවාට දෙන පිළිතුරු කුමක් වුවත් දෙමිතුරෝ සිනාසුනේ විදුල් අන්ද මන්ද කරවමිනි.
දින දහයක් ගෙවී ගියේ වේගයෙන් ඇදෙන දුම්‍ රියක ගැටගැසුවාක් ලෙසටය. ඒ සෑම දිනකම වාගේ අංජලිකා පැය කිහිපයක් රාජිනී චෙල්වනායගම්ගේ පැතුම ඉටුකිරීම සඳහා කැපවීමෙන් පුහුණුවීම් සිදුකලාය. ඒ වනවිට සිය නිවස අතහැර චෙල්වනායගම් මැතිණිය නවාතැන්ගෙන සිටියේ ප්‍රියෂෝ ගාඩ්න්ස්හි පිහිටි ජානුලීගේ නිවසට මීටර් සියයක පමණ දුරකින් පිහිටි ඇගේ මහගෙදර නිසා අංජලිකාට එය වඩා පහසුවක් විය.
ඈත් සැමියාත් සිටි නිවස ප්‍රාණ භුක්තිය වත් නොතබා ඇගේ දියණියට පැවරූ පසු ඈ එය විකුණා දමා තිබුනේ හිතක් පපුවක් නොමැති පරිදිය. චෙල්වනායගම් මැතිණියගේ සෞඛ්‍ය තත්වය මෙතරම්ම අයහපත් වන්නට ඒ හදවත් බිඳීම බලපෑ බව ඇගේ තනියට සිටි උමා නම් තරුණිය, අංජලිකා සමඟ පැවසුවේ හැඬූ කඳුළිනි.
වසර ගණනාවකට පසුව හමුවන සිය භරත නැටුම් ආචාර්යවරිය දැකීමෙන් විශ්මයෙන් ඇලලී ගිය අංජලිකාගේ නෙත් එසැනින් ශෝකයෙන් බරවන්නේ ඈ සිටිනා රෝද පුටුව දැකීමෙන් ඇතිවූ වේදනාවත් සමඟය.
" අනේ මිස්!!!"
" ඔහ්.. අංජු!!! What a pleasent suprize !! ( මොනතරම් ලස්සන පුදුමයක්ද?)"
ජානුලී සොයාගෙන ආ ගමනේදී අංජලිකා හමුවේ යැයි නොසිතූ බව ඒ වචනවල ගැබ්ව තිබීම අරුමයක් නොවේ. අංජලිකා වහා ඉදිරියට ගොස් රාජිනී චෙල්වනායගම්ගේ දෙපා අල්ලා වැඳ වැටුනේ භක්තියෙනි. සිය හොඳ සිසුවියක් සොයාගෙන ආ ගමනේදී ඇගේ හොඳම සිසුවිය හමුවීම ඈට දැනුනේ මරකත මැණිකක් සෙවූ විට ලැබුනු දියමන්තියක් මෙනි.
" ...අංජු... අනේ දරුවෝ ඔයා දැක්ක කල්! අනේ මාව හග් කරන්න"
කෙනෙකුගේ ජීවිතයේ හමුවන චරිත අතුරින් අයෙක් අප සමඟ වසර ගණනාවක් පුරා ; නොයෙකුත් මතක එකතු කරමින් රැඳී සිටිනු ඇත. තවත් සමහරෙක් හදිසියේ කඩාපාත් වී අපගේ හදවත මත සලකුණු තබා විටෙක රැදී හෝ මොහොතින් පලා යනු ඇත. අයෙකුගේ ජීවිතයේ එවන් චරිත බොහොමයක් පැවතුනද ඉන් එක්තරා අයෙකු සුවිශේෂී මතක සමඟින් කිසිදා පලා නොයන ඉසව්වක සදාකාලිකව නැංගුරම් ලා සිටිය හැකි නොවේද?
අංජලිකා වෙල්ලාලගේ...
'ඩැනී' නමින් පැමිණි කෙටි පණිවිඩයට පිලිතුරක් යැවූ කිත්ම, සිය තියුණු බැල්මෙන් ඈ මුදවා මද වේලාවකට ඈට පිටුපා සිටගත්තේ දෑතම කලිසම් සාක්කුවල රුවා ගනිමින් නිසා ඔහුගේ පිරිපුන් අත්බාහු වඩාත් ප්‍රකටව පෙනුනේය. අංජලිකා අපහසුවෙන් මෙන් කෙල ගුලියක් ගිල්ලේ තමන් විසින් කරනා ලද අටෝරාශියක් වැරදි ලැයිස්තුව අසාගෙන සිටි තෙහෙට්ටුවට නොවුනත් ඈට තමා සිටිනා ආතතිය සැඟවීමට අවශ්‍ය නොවීය ; විශේෂයෙන් කිත්ම දොඩංගොඩගේ කතාවෙන් පසුව!
".. දැන් අංජලිකා මට ඇත්ත කියන්න ඕන! මේක සීරියස් වැඩක් කියලා තමුන්ට දැන් තේරෙනව ඇතිනේ"
දිසා බියෙන් මෙන් අඩියක් පස්සට තැබුවේ ඒ මුහුණේ ඇඳුනු කෝපය කෙතරම්දැයි දන්නා නිසාමය. ඔහු වහා ඇසෙන් අනෙක් දෙදෙනාට එතැනින් ඉවත් වන්නට සංඥා කලේ දැන් දැන් පුපුරන්නට යන කාල බෝම්බයට ඔවුන් හසුවුවහොත් ඇති පදමට ගුටි කන්නට වන නිසාය.
" උඹ පොල් ගෑවද එතකල්? ආ ??? "
මේ කෝපය තමා වෙත එල්ලවන බව දිසා දැන සිටියේ මුත් එකවරම පිලිතුරක් නොදුන්නේ හේතු ඇතිවය.
" ඉහළින් ආව ඕඩර් එකක් සර්.. අපිට කරන්න දෙයක් නෑ"
යමින් සිටි දෙදෙනාගෙන් අයෙක් පහත් ස්වරයෙන් ක්ෂණිකව පැවසුවේ කිත්මගේ දෙනෙත් සිහින් කරමිනි. සැලකිල්ලෙන් ඔවුන් දෙස බැලූ කිත්ම දෙදෙනාම පොලිසියේ නොවන බව හඳුනාගත් සැනින් දෑසින් ගිනි පිටවෙන්නට ගතවූයේ තත්පරයෙන් අරික්කාලකි.
අවසන් කාඩ්බෝඩ් පෙට්ටියද අසුරා එහි හරහට කිරි තේ පැහැති ටේප් පටියෙන් ඇලවුමක් යෙදූ දර්ශන් වෙහෙසකර දෑසින් පුටුවට කඩා වැටුනේය. ඔහු අසළම බිම ඇති මෙට්ටයේ දේවා තද නින්දකය. සාලයේ නිදා සිටිනා දෙදෙනාගේ ගෙරවුම් හඬ ඇසෙන්නේ ලී මෝලක ඇසෙන ශබ්ද රැසක් විලසිනි. දහදිය නිසාත් , එකදිගට ඔට්ටුවීම නිසාත් දර්ශන්ගේ වතේ තිබුනු තෙහෙට්ටුවට වඩා හිතේ තෙහෙට්ටුව වැඩිය.
මේසය මත වූ දුරකතනය ගත් දර්ශන් එය ඈතට කොට මේසය යටට අත යවා එතෙක් වේලාවක් එහි පියනේ යටි පැත්තේ අලවා තිබුනු ජංගම දුරකතනය අතට ගෙන වේගයෙන් whatsapp සහ අනෙකුත් සියල්ල පරීක්ෂා කලේ ගොදුරක් සොයනා බඩහිනි ව්‍යාග්‍රයෙකු මෙනි.
සිත කඩා වැටුනේ තමන් යැවූ කිසිම පණිවිඩයක් ඈට නොලැබී ඇති බව දැනීමෙනි. ඈ සතුව තිබුනු ඇපල් වර්ගයේ දුරකතනය කොටින්ම තිබුනේ අන්තර්ජාලය හා සම්බන්ධව නොවේ. ඉඳහිට එවන 'හායි' වැනි වචනයක් මිස වෙනත් කිසිවක් නොතිබුනු දෙදෙනාගේ whatsapp සංවාදය තුල තමා යවා ඈ නොබැලූ පණිවිඩ ගණන මේ වනවිට පනස් තුනකි.
' අංජු මට ඔයාව දකින්න ඕනේ ( Anju, I want to see you )'
