සමහර කතා...
ලියාගන්න කාලය හරස් වෙනවා. ඒත් එයාලා මට කරදර කරනවා
' මංජියෝ.. මං ගැන ලියන්නෙ කවදාද?'
' ලියන්නම් මචෝ.. දැන් ලියන එක ඉවර වෙලා?'
ඉතින් උන් දින වකවානු, දේශගුණය ගැන එහෙම අහනවා. මං කටට ආපු එකක් කියලා ගැලවෙනවා. මගේ කරුමේ කියන්නේ උන් ඒවා පොත්වල ලියාගන්නව.
ආයෙත් ඩෙඩ් ලයින් මතක් කරනවා..
මං හෙමීට ලිස්සල යනව..
මොකද, කීප දෙනෙක් තරවටු කරල ගුටියක් දෙකක් එහෙම දීල තියෙනවා එහෙං මෙහෙං කෑලි ලියනවා කියලා.
ඔහොම ගිහින් ඔන්න මං දවල් වෙලා ඇහැරලා කබ කඩ කඩ සාලෙට එනකොට මෙන්න කවුද ටීවී බලනව..
ඈහ්! අඩෝ මේ උඹ කවුද?
කවුද අහන්නෙ පේන්නෙ නෑද? මං අර 'අහවල්' එකා.. දැන්ද ඇහැරුනේ.. තේ හදපිය මට තිබහයි.
තේ? උදේට තේ බොන්නෑ මං.. මොකද කියන්නේ කේක් එකක් ඕඩර් කරලා ඉඟුරු ප්ලේන්ටියක් දාමුද?
දෙන්නම සෙට්!
එදා පටන් උන් එකා දෙන්නා තව එකා දෙන්නා බැගින් ගෙදර සාලෙට ප්රාණිභූර්ථ වෙනවා.
බුදු අම්මෝ සෙනඟ!
උන් එක්ක සංවාද හරිම මාන්දමිකයි. ඒත් මාර ජොලි. මගේ මූඩ් එක දන්න හින්දා ගොඩක් පහසුයි.
ලයිෆ් එක රොම්බ මාවලස් වෙනවා..
කතා ලිවීමට වඩා ඒක ආතල්!
😳
නොලිව්ව කතා එක්ක වැඩට යන, කන බොන , ජෝක්ස් දාන මට වෙලාව කොඤ්ඤම් කොඤ්ඤම් මදි..
මේකට මං mk?
- ලිඛිතා 🤓