අදුර පමණකි අතර - අප
මේ රැයේ සාක්ෂියක් වන,
නිදි කවුළුවක් අසබඩ
නෙත් කෙවෙනි දලවන - මම!
ෆොලෙන්තිනෝ ලෙසට මම
වයමි එක දුක් ගීතය - යළි
තබායමි හදවත පිපුණු බිම්මල්
පසුවදා ඔබ ඇස ගැටෙනු - මෙනි
ලෝහ යයි කියා හදුනන
හිම පියලි හදවත,
රැගෙන එයි යලිත් ඔබවෙත
කිරෙන් දෝවන බැතක
අග්‍ර කොටසක හිමිකරුව!
ප්‍රේමය වඩා උනුහුම්ව
සොදුර නුඹ වටා සරන,
අයිති නැති මාව අයිතිකොට...
වෙලා සිපගැනුම පමණක්
ඔසුවක්ව නුඹ අතම දරන....
ආදරය කොයිබින්ද මේ
පැමිණියෙද මා මැණික!
~~~~~~ ...
