181. ශිශිරතර පෙම - 1

මම පොඩි කාලේ ඉඳන් හරි දඟකාරයි. ඒ උනාට හරිම මිත්‍රශිලියි. මගේ දඟකාරකම් වලට ඉඩක් ලැබුනේ මගේ අක්කා නිසා. මට හිටියේ අක්කා විතරමයි. ඈ මට බොහෝ ආදරය කළා. ඒ වගේම මම ඇයට බොහෝ සමීපයි.

ඒත් එකපාරටම දවසක; හේතුවක්වත් හිතාගන්න බැරි විදියට ; මගෙත් අක්කාගේත් බැඳීම දුරස් කළා. පුංචි මම ඒ වෙනස දරාගන්න බැරි උනා. මම දෙමවුපියන්ගෙන් ඇහුවා, අයැද්දා , එහෙම වෙන්නේ ඇයි කියලා. නමුත් මගේ පිංචි හිතට සැනසෙන්න උත්තරයක් දීගන්න කිසිම කෙනෙක්ට පුළුවන් කමක් තිබ්බේ නැහැ. මහා විසාල අපේ ගෙදර හිටපු සේවකයින් ගාන ගොඩාක් අඩුවෙලා කියලාත්, සමහර දොරාවක්, ජනෙල් වහලාම දාලා කියලාත් තීරුම් ගන්න උනත් මට සෑහෙන කාලයක් ගියා. ඒ ඔක්කොම උනේ අපේ අක්කාව ගෙදර තිබ්බ කාමරයකට කොටුකරපු එකෙන් පස්සේ. මට අක්කාට කතාකරන එක තියා ඈව දකින්නවත් ලැබුනේ නැති තරම්. ඒ දකින හැම මොහොතකම එයා කාර්මිකයෙක් වගේ අමුතු අත්වැසුම් දෙකක් දමාගෙන තමයි හිටියේ. මේක මට හරි ප්‍රෙහෙලිකාවක්.

මෙච්චර කාලයක් එකට තිබ්බ අපේ ඇඳන් වලින් අක්කාගේ ඇඳ අයින් කරලා තිබ්බේ එක මොහොතකින්මයි. මට කතාකරන්න කෙනෙක් නැහැ. මගේ එකම සෙල්ලම් සගයාත් නැහැ. මට කරන්න ඉතුරුවෙලා තිබ්බේ ගෙදර බිත්ති, පින්තුර වලට කතාකරන එක විතරමයි!

මම මගේ ළමා ලෝකේ අතරමං උනා.



කාලය ගතවුනා. අක්කාට එයාගේ කාමරයෙන් එන්න කියන ආයාචනා දොරට තට්ටු කිරීම්, දොර යටින් බැලීම් වගේ දේවල් අඩුවෙලා ගිහින් නිකන්ම එතැනින් ඇවිදගෙන යන තත්වයට පත්වෙමින් දවසින් දවස ගතවෙද්දී, මමත් වයසින් වැඩෙන්නට උනා.

එතකොට මට වයස 11ක් විතර ඇති. රටේ වැදගත්ම යුවල විදියට මගේ දෙමවුපියන්ට දුර ගමනක් යන්නට සිද්දවෙලා අපෙන් සමු අරගෙන පිටත් උනා. යායුතුම ගමනක් නිසා දුකෙන් සමුදුන්නත්, මම දැනගෙන හිටියේ නැහැ ඒ ඔවුන් ගියේ ඔවුන්ගේ දෛවෝපගත ගමන කියලා. ඔවුන් ඒ ගමනේදී ජිවිතක්ෂයට පත් වී තිබුනා.

මේ සියල්ල ඉදිරියේ මගේ තනිකම මකන්නට සිටින අක්කා ඔවුන්ගේ මළගමට සහභාගී වෙන්නවත් ඇගේ කාමරයෙක් එලියට ආවේ නැහැ. මම දොර ගාවට ගිහින් අඩමින් මතක් කළා, දැන් මට ඉන්නේ ඇය විතරයි, කරුණාකරලා දොර අරින්න කියලා. ඈ ඊට සවන් නොදුන්නා විය හැකියි.

කාලය ගත උනා. ධන ධාන්‍ය වලින් හෝ සුකොමාර ජීවිතයකින් හෝ අඩුවක් නොමැති මම ආදරය වෙනුවෙන් ඇති මහා හිඩැස සමගින් වැඩුණා.


ඒ එක්තරා තීරණාත්මක දවසක් වෙනතුරු!




තව ඉදිරියට (To be cont..)