278. කොප්පක් වත් ගහමු....

සංගීතය කියන්නේ කවදාවත් මට සෙට් උනේ නැති දෙයක්. ඒ කියන්නේ ගායන හෝ වාදන හැකියාවක් නැහැ. නමුත් මට ඒ ගැන තිබ්බේ එක්තරා උන්මාදයක්. හේතුව තමයි මගේ තාත්තා විනෝදාංශයක් විදියට ෆිල්ම්, ටෙලි ඩ්‍රාම වගේ දේවල් එකතු කරපු නිසාත්. අන්තිමේ ඕක උග්‍ර වෙලා වීඩියෝ ෂොප් එකක් දාන තත්වෙටම ආපු නිසා ඉතාම පැරණි චිත්‍රපට තිබ්බා අපේ ගෙදර. මම හිතන්නේ මම කලින්  ආත්මේ  බල බල හිටපු ඒවා පවා තිබ්බ.

ඒ අතරින් සුවිශේෂ වෙච්ච ජාතියක් තමයි හින්දි චිත්‍රපට කියන්නේ. කොටින්ම ඉස්සර අපේ ගෙදර ෆිල්ම් එකක් විදියට හින්දි එකක් නොබලපු දවසක් තිබ්බෙම නැතුවද කොහේදෝ. ඒ හින්දා කිරිබොන කාලේ ඉඳලා මම හින්දි සින්දු පිස්සෙක් කියලා කිව්වොත් නිවැරදි.

ඔන්න ඔහොම ගිහින් ගිහින් මම බලනවා මාතලන් කියලා ෆිල්ම් එකක්. මම මෙතෙක් බලලා තියෙන සිංහල සංගීතමය ෆිල්ම් අතරින් උපරිමේට තිබ්බ ෆිල්ම් එකක් ඒක. මම පස්සේ කාලෙක දැනගන්නවා ඒක කලින්ම ඉන්දියාවෙන් සෙට් එකක් මෙහෙ බැහැලා උන්ට ඕනේ විදියට කරපු එකක්ය කියල. ඒ නිසා වෙන්න ඇති ඒ ඇඳුම් ඔක්කොම තනිකරම දෙමළ ටච් එක තිබ්බේ. ඒ උනාට සින්දු ටික නම් මල් මසුරන්වට තිබ්බ.

තවත් මම බලනවා අල්ලපු ගෙදර කියලා ෆිල්ම් එකක්. ඒකට වහ වැටෙන්නේ සින්දු ටික නිසා කිව්වොත් හරි. නමුත් ජෝ කියන නළුවා මගේ හොඳම විකට නළුවා වෙන්නේ ඒ නිසා. ඒකත් පස්සේ දැනගන්නවා පදෝසන් කියන හින්දි එකේ කොපියක් කියලා. ඒ උනත් සින්දු ටික නම් මරේ මරු!

ඔන්න දැන් ඉතින් යමක් කමක් තේරෙනවා. ඒ කියන්නේ මගේ සිංදුවකට ඇති බර කියන එක ටිකක් වැඩියි කියලා මට තේරෙනවා. ඒ අස්සේ මම මදර් ඉන්ඩියා බලනවා. 'ජිවන්මේ හමාරේ' සින්දුව පපුව කඩාගෙන යනවා අප්පා.. දන්නා හින්දි ටික ගැටගහලා බැලුවම ඒ සින්දුවේ තියෙන වියෝව මට නම් අපේ වැලපුම් ගීයකවත් මම අහලා නැහැ. ඒ තරම්ම ඒක සංවේදී. බලාගෙන ගියාම ඒ ටච් එක එන්නේ තනුවෙන් සහ වොයිස් එකෙන් මිසක්, පදමාලාවෙන් නෙවෙයි නේද කියලා ඇත්තටම මට හිතෙනවා.

මේක අහලා බලලාම කියන්නකෝ.

ඔන්න ඊට පස්සේ මට 'නොකියාම එදා' කියලා සිංදුවක් අහන්නත් හම්බෙනවා. ඔන්න ඔන්න එතන තමයි කේස් එක එන්නේ... මොකද නොකියාම එදා කියන ගීතය හදන්නේ තනිකරම හින්දි කොපියකට. මම ඒක කොපියක් කියලා කියන්නේ වචන ටික විතරක් මැද්දට දාලා , සොසේජ් දැම්මහම සොසේජ් ඩෝග් වෙලා, බිත්තර දැම්මහම එග් බන් උනා වගේ... ඉකේය්ය ඒ මොන විකාරයක්ද?

හේතුව මේකයි... ඒ සින්දුවම ගම්මුකො.. ඒ සින්දුවේ පන්චින් ලයින් එක තමයි ඒ මියුසික් එක. අනික පිච් එක. ඔය තාලෙට වෙහෙර හේන ව්හාරයේ උඩ මළුවට යන්නම්.... ගෑවහම අපිට ඊයා වගේ දැනුනාට, වෙන බාසාවක එකෙක්ට ඒක ගානක් නැහැ. මොකද පන්චින් ලයින් එක එන්නේ පදවැලෙන් නෙවෙයි!

තවත් උදාහරණයක් ගම්මු, 'අපි දෙන්නා පියුමි පොකුණයි විලසින් උන්නේ..' සින්දුවම බලන්නකෝ. ඒකෙ හින්දි තනුව එක්ක යන සිංදුවේ තියෙන ආතල් ඔක්කොම කඩලා, සිංහල තේරෙන අපිට කියනකොට මහා දවාලේ 'සුභ සැන්දෑවක් වේවා' කියලා කිව්වහම! එහෙම සින්දුව මරන්න උනේ ඒ කියන පිච් එකට හරියන වචනයක් එතනට ඔබන්න ඕනේ හින්දානේ.. ඈක්කා ! ඒ මොන දුප්පත්කමක්ද?

මමත් පිලිගන්නවා, සංගීතය කියන්නේ විශ්වීය භාෂාවක්, ඒකට සිංහල, හින්දි, ඉංග්‍රීසි කියලා ඉරක් ඇඳලා වෙන් කරන්න බැරිකමක් තියෙනවා කියලා. සමහර සිංහල සිංදු වලට එක එක රාග වලින් එන අලංකාර, කොටස්, අනුපාන එහෙම දාල තියෙනවා කියලා. ඒක ඉතින් පොල්සම්බෝල හදනකොට අජිනොමොටෝ දානවා වගේ දෙයක්. ඒ උනාට එහෙම කියලා අපි, අරලිය සහල් මල්ල කඩලා අරගෙන, පින් එක වෙනස් කරලා වෙන හාල් ජාතියක් කියලා විකිණුවාම ඒකෙන් වෙන්නේ මොකක්ද? ( ඔව් ඉතින් අලුත් පින් එක කරන්නත් උන්ට වෙහෙසක් ගන්න වෙනවා තමයි.) නමුත් ඒක අසාධාරණ වෙන්නේ හාල් වලටනේ!

සිංදු කියන්නේ ආප්ප බානවා වගේ කරන්න පුළුවන් දෙයක් කියලා මම හිතන්නේ නැහැ. මට මතකයි දඬුබස්නාමානය කරද්දී , ඒකෙ තේමා ගීතය හදනකොට , තේමා ගීතය පදනම් වෙලා තිබ්බේ අප්‍රකට, ගොඩක්ම රහසේ ජපකරපු ස්තෝත්‍ර වගයක් කියලා. ඒ උනත් ඒක අපිට නොදැනෙන්නේ එතැන කේසින් එක විතරක් නෙවෙයි, මියුසික් කියන අනුපානේ ඇවිත් නිර්මාණයක් වෙලා මිසක් හොරකමක් වෙලා නැහැ..

තවත් කිව්වොත් උදාහරණ එමටයි. කම්මැලි ලියන්න!

මේක පටන් ගන්නේ මෙන්න මෙයා ඔන්න....

https://thattayagekolama.blogspot.com/2021/11/222-1.html

තට්ටයා මහත්තයාගේ තර්කය නම්, එහෙම කලින් තියෙන තනුවකට ගීතයකට පදවැලක් ලියන එක 'හම්බානක' අමාරු වැඩක්ය. ඒ හින්දා ඒ ලියන සිංදුවත් මාරය කියලා නම්.. අනේ මට නම් එකඟ වෙන්නම බැහැ. මොකද අපිට සෙට් වෙන බීට් එකක් නම්, වචන වටින්නේ අඩුවෙන්. 

ඒකනේ 'රම්බරි' , 'මැණිකේ මගේ හිතේ' වගේ සින්දු හිට් වෙන්නේ! මොකද ඉන්දියාවේ උන් හිතලා තියෙන්නේ ඔය මාලි මාලි ගානකොට ඒ කියන්නේ මාලිංග ගැන කියල.. ඔන්න මියුසික්! ඒ සින්දුව ගැනම කිව්වොත් ඒකෙ වචන නැහැ, තියෙන්නේ මියුසික්.. එතන මොනවා මොන බාසාවෙන් කිව්වත් ඒ බීට් එක තමයි යුනික්, එතන තමයි වටිනාකම.. 

හින්දි තනු වලට කියපු ලස්සන සින්දු තියෙනවා. ඒවා අතරින් ලස්සනට ලියාගන්න පදවැල් තියෙනවා. මම නම් කියන්නේ ඒවා එතරම් ලොකුවට සිරා නොවෙන්නේ, තාලේ තිබේ නම්, පද මවන්න පුළුවන් ( ඒක සින්දු ලියන එකා දන්නවා) නමුත් පදයක් විතරක් තියෙන එකක් ගීතයක් කරන්න සෑහෙන වෙහෙසක් දරන්න ඕනේ.

තව කිව්වොත්... අමරදේව මහත්මයා ගයන 'සඳ හොරෙන් බලා' පදවැල ගත්තහම මෙන්න පදවැල (ඔරිජිනල්)

සඳ හොරෙන් බලා - වලාරොදක තැවරිලා 

අපේ මියුරු පෙම් කතා  - අසා සිටිනවා 

ඉතින් කියපන්කො මේක සින්දුවක් විදියට ! ඔන්න එතකොට මියුසික් කරන ඔස්තාර් බහිනවා වැඩේට (කේමදාස මාස්ටර්) එතකොට තමයි කියන්නේ සඳ හොරෙන් බලා කියන්ඩ එපාය.. හොරෙන් හොරෙන් හොරෙන් බලා කියන්ඩය කියල. අන්න එතකොට අපිට ලස්සන සින්දුවක් එනවා. 

එහෙම කියනවා නම් 'මම බයිසිලකලේ ගත්තා - මම බයිසිකලේ පැද්දා - මම බයිසිකලෙන් වැටුනා.....' කියලා උනත් ලස්සන සින්දුවක් හැදෙනවා ( බම්බයිසි ගයි පූනා - සින්දුව) එතනත් තියෙන්නේ හොඳ ටැලන්ට් එකක්.

තවත්  හොඳම  උදාහරණයක් කිව්වොත්, 'මිස් මේරි' කියන චිත්‍රපටය සිංහලයට හරෝනව අහිංසක ප්‍රයෝගය කියලා. හැරවිල්ල කොච්චරද කියනවා නම්, කොටින්ම සින්දු ටිකත් ලෙසටම හරවලා තියෙනවා. හැබැයි ඒ සිංදුත් ලස්සනයි. ඒ උනාට මෙලඩි එක තමයි ප්‍රභල! ඒ හින්දා ඒ හරෝපු සින්දු වලට ඇත්තටම වටිනාකම එන්නේ මෙලඩි එකෙන් මිසක් වෙන කොහෙන්ද?

මේ ඔක්කොම කියලා මම තව එකක් දෙයක් කියන්නම්... ෆිල්ම් එකක් තිබුනා සුර් [ස්වරය] කියලා. [https://en.wikipedia.org/wiki/Sur_%E2%80%93_The_Melody_of_Life] ඒකෙ ලකී අලී කියන ගායකයා රඟපාන්නේ ප්‍රසිද්ධ ; ටැලන්ටඩ් සංගීතවේදියෙක් විදියට. නමුත් එයා එයාගෙම ශිෂ්‍යාවක ගේ මෙලඩි එකක් හොරෙන් අහගෙන ඉඳලා කොපියක් ගහලා සිරාවට ප්‍රසිද්ධ වෙනවා. අර ගෑනු ළමයා ඔක්කොම එපාවෙලා යනවා යන්න. 

අන්න එහෙමයි ස්වතන්ත්‍ර කියන්නේ.. එතැනදී ප්‍රවීනත්වය අදාලම නැහැ. කොප්පක් නම් කොප්පක්ම තමයි.

තව මට මතක් වෙනවා funcky dirt ලා සින්දු කියලා කියලා බැරිම තැන, කොප්පක් වත් ගහමු කියලා සිංදුවක් කිව්වා.. අනේ ඒක හිට් උනා!

ඒ වගේ තමයි. හිත වෙච්ච සිංදුවක් අරගෙන ඕකට මොන වැකි දැම්මත් ලස්සන වෙනවා. හොද වචන ටිකක් දාගත්තා නම් ඒක බෝනස් එකක් මිසක්, ටැලන්ට් එකක් නෙවෙයි ආයුබෝවන්ඩ!

අනිත් එක තමයි මෙලඩි එකේ ඩ්‍රම් බීට් එකකට වැලපුම් ගීත කියන උනුත් ඉන්නවා. කොටිම්ම 'මගේ දරුපැටව්' කියන විලාප ගීතයට සහ 'කිරුල මුතු ලෙහි සර සර හඬින් වැගිරෙනා' කියද්දී අත්දෙක උස්සගෙන හොඳට නටන්න පුළුවන්නේ!! හත්වලාමේ ඒ කියන්නේ දුකක් ගැන කියලා මෙලෝ ගානක් එන්නෙම නෑනේ... පදමාලාවේ අවුලක් ඇත්තෙම නෑ.. කියන්ඩ බලන්ඩ හේතුව!

ඔන්න මගේ සත දෙක... දැන් ඉතින් කා කොටා ගම්මු..

තට්ටයා මහත්තයාගේ කමෙන්ට් එකක් ඉතින් මෙච්චරකින් කෙලවර වෙන එකත් එක අතකට ප්‍රාතිහාර්යයක් තමයි.