මගේ සැලසුමේ ඉතිරි කොටස සඳහා පිඹුරුපත් සකසමින් සිටියදී බලාපොරොත්තුව සිටි ඇමතුම පැමිණියේය. ඒ වනවිට අප රාත්‍රී ආහාරය ගෙන නිම වුනා පමණි.
"කියන්න සුන්දර්...!"
"දැන් මම ඉන්නේ ෆිල්ම් හෝල් එක ගාව"
"හරි ඔහොම්මම ඇවිත්.......... කලර් ලයිට් එක ගාවින් වමට දාලා.......... හම්බවෙන පාරේ ඉස්සරහට ඇවිත්...... කොලපාට ගේට්ටුව තියෙන තැනින්..... ඇතුලට දාන්න."
සුන්දර්ට මම පැවසුවේ මහල් නිවාසයේ පසුපස ගේට්ටුවේ සිට පැමිණෙන මම, නොපෙනන ස්ථානයයි. එය මම පෙර සිට පාවිච්චි කර ඇති බැවින් විශ්වාසයක් තැබිය හැකිය. සුන්දර් පවා නොදැනගතයුතු දේවල් ඇත.
වහ වහා මා සතු කළුපැහැති බොටම් කලිසම සහ කළුපැහැති ටී කමිසයට බැසගත් මම නිවසේ මගේ ඇඳුම් අල්මාරියේ තිබුණු කුඩා කොලිම්බියා පිහිය ඉනෙහි සඟවාගෙන , සාලයට ආවෙමි. මගේ දකුණු අතෙහි තිබුනේ සපත්තු දැමීමට භාවිතා කරන කළු පැහැති ඝනකම් අලි කකුල බෑගයයයි. එය වඩාත් සමාන වුයේ ගෝනියකටයි. එය තුල මට අවැසි දේ පරිස්සමට ඔතා තිබිණි.
මෙගේ වෙනස ඉව වැටුණු මධුලිකා නිවසේ දොරතෙක් මා සමඟ පසු ගමන් ආ බැවින් ආපසු හැරී එක වරක් ඈ දෙස බැලුවේ සමුදෙන අදහසින්ම නොවේ. අපගේ දෑස් හමුවිය. කිසිදු කතාබහක් නොවුනද මම කුමක්හෝ දෙයකට අර අදින බව ඇයට වැටහුණි යයි පෙනුනි. මධුලිකා මගේ දකුණතේ ඉහල බාහුව උණුසුම්ව අල්වා ගත්තාය.
"පරෙස්සමෙන්!"
