විසිතුරු කොල

Thursday, September 29, 2016

30. බැරි වැඩ කරන අබරෙක්


ශාරීරික වේදනාවට පත් තරුණියක්



යමක් කමක් කරගන්න පුළුවන් කාලෙක නම් මම වගේ ගොන් බඳින කණුවකට වෙන්න පුළුවන් යහපත්ම, උචිතම දේ තමයි එක්තැන් වෙන එක. ඒ කියන්නේ මාරාන්තික හෝ තත්වයකට වැටිලා, නිවාස අඩස්සියේ, ICU එකට අතේ දුරින් විලංගුවේ වැටෙන එක. එහෙම එකතැන් උනාම කාත් කවුරුවත් නැතුව වගේ දැනෙන එකට එක අතකට මම කැමතියි.

හැබැයි ඉතින් කියෝගන්න ( කට නෙවෙයි) සහ බලාගන්න බැරුව එක්තැන් උන එක තමයි මට වෙච්ච අබග්ගේ. ඇස්දෙක හරියට පේන්නේ නැතුව, ලියාගන්න බැරුව ඇඟිලි වෙව්ලනකොට ලැපයෙන් උනත් යමක් කරන්න හරිම අමාරුයි. එහෙම කියල මම අතාරින්නෙ නැහැ.

29. පියඹා එනවාද මා සොයා....

ප්‍රචාරක දැන්වීම: එකිනෙකාට යම් පරතරයක් සහතව ඇවිදයන ජෙසිකා සහ කාර්තික්


ආදරය කියන්නේ පොදු දෙයක් උනාට විඳීම අතිශය පෞද්ගලිකයි. කෙතරම් පෞද්ගලිකද කියල කිව්වොත් සමහර වෙලාවට අප, අපි තුලත් අපගේ මනසින් යටපත් කරවන, උලුප්පන සුන්දර මතකයන්, විඳීම් රාශියක් එකතු කරනවා.

ආදරය කියන තේමාවෙන් බැහැරවුනු සිනමාපටයක් සෙවීම අතිශය දුෂ්කර කාර්යයක්. මානව ආදරය වටා ගෙතුණු කතන්දර එතරම්ම පවතිද්දී, ඉතාම සරල ආදර කතාවකින් කරන්න හැකි යමක් තියේවිද? ඇත්තෙන්ම කරන්න හැකි යමක් නැහැ! තරුණයෙකුගේ ආදරයට නතුව , ඉන්පසුව සිදුවන පොදු කතන්දර සියල්ලේම තිබෙන්නේ හෝ තිබීමට හැකිවන්නේ එකම රාමුවක සිද්ධීන්. ඔවුන්ගේ සුන්දර මතක, අඬදබර, සුන්දර විහිළු වලින් තොරව තිබිය හැකි වෙන යමක් කොයින්ද? ඉතින් එවන් කතා තේමාවකින් තිරරචනයක් , චිත්‍රපටයක් දක්වා ගෙනයන්නේ කවර කැපකිරිමක්ද ?

Monday, September 26, 2016

28. වලාකුළු - දිය බිංදු - අහස


වලාකුලක් මත හිඳින දුර රඳවාගත් නෙත් ඇති සුරංගනාවියක්



ඔබ කියයි එහෙම,
පාවෙන එකමනේ විදිය
වලාකුලක සහජ උරුමය
කවරක්ද වෙන ඉතින් වරද?

මම නේද
පොලව ගැන හිත හිත
වලාකුලකටම ජීවිතය කැපකළ,
වැටෙන මොහොතක පවා
සරුසාර තණනිල්ල මවන?

මොන තරම් බිහිරිද අහස
මේ සා විසල් වැලපුම් අසන ,
වලාකුළු එහෙ මෙහෙට අදින...
වැහි බිංදු ගැන බිඳුවක් නොසිතන?

එකම සරතයක
එකිනෙකා දෙසම බලාගෙන
වලාකුළු - දිය බිංදු - අහසත්
ඉන්න හැටි
කිසි දෙයක් නොකියාම?