 |
| ශාරීරික වේදනාවට පත් තරුණියක් |
යමක් කමක් කරගන්න පුළුවන් කාලෙක නම් මම වගේ ගොන් බඳින කණුවකට වෙන්න පුළුවන් යහපත්ම, උචිතම දේ තමයි එක්තැන් වෙන එක. ඒ කියන්නේ මාරාන්තික හෝ තත්වයකට වැටිලා, නිවාස අඩස්සියේ, ICU එකට අතේ දුරින් විලංගුවේ වැටෙන එක. එහෙම එකතැන් උනාම කාත් කවුරුවත් නැතුව වගේ දැනෙන එකට එක අතකට මම කැමතියි.
හැබැයි ඉතින් කියෝගන්න ( කට නෙවෙයි) සහ බලාගන්න බැරුව එක්තැන් උන එක තමයි මට වෙච්ච අබග්ගේ. ඇස්දෙක හරියට පේන්නේ නැතුව, ලියාගන්න බැරුව ඇඟිලි වෙව්ලනකොට ලැපයෙන් උනත් යමක් කරන්න හරිම අමාරුයි. එහෙම කියල මම අතාරින්නෙ නැහැ.
