වැස්සත් එක්ක ගොඩක් දේවල් වෙනස් වෙලා. අපේ ජිවිත වෙනස් වෙලා කියන එක කාටත් දැනෙන දෙයක්.
මගේ ජීවිතෙත් වෙනස් වෙලා.
පායනකොට උත්සහයක් දාන්න වෙන වගාවක්, වැස්ස නිසා පන බේරාගෙන නිසා මම වෙනස් වෙලා , වවන කෙනෙක් විදියට! මට හැමදාම වෙන්න ඕනේ කරලා තිබ්බ වෙනසක් ඒක .
ඉතින් 'ජරාස් බරස් බරස්' කියල මගේ ඕකිඩ් ටිකට වැඩේ දෙන ගොළුබෙල්ලන්ට අනික් දවස්වල වගේ මගේ නිවිති ගස්ටිකට අත ( කට?) තියන්න බැරුව ගිහින් නිසා ලස්සනට දිලිසි දිලිසි හැදිලා තිබ්බ මගේ නිවිති පැලේ ! දැනෙන සන්තෝසේ කියල නිම කරන්න බැහැ. දැන් ඉතින් හිනායන්න පුළුවන් නිවිති පැලයක් වෙනුවෙන් දෙය්යෝ වඳින ජාතියේ කියල, නමුත් ඇත්ත කතාව නම් ඒකයි !නිවිති පැලයක් නිදහසේ වවාගන්න මම දාපු උත්සාහය දන්නා කෙනෙක් වෙයි නම්, දනී මගේ සන්තෝසේ!!
ඉතින් නිවිති ගහ දැන් 'හිකි හිකි' ගගා හිනාවෙනවා. මම හිතනවා මට මේපාර ගොලුබෙලි හමුදාවත් එක්ක ගුස්තියක් නැතුව අඩුම තරමේ එකම එක පාරක්වත් පරිප්පු වලට හරි, දෙල් වලට හරි දාගෙන කන්න නිවිති කොලයක් ඉතුරු වෙයි කියල.
එක අතකට ගහට පුළුවන් නම් එයාගෙම කොලටික බර බර ගාල කාල දාල යනකල් ඉන්න, මොකටද අපි නිකන් පත්තු වෙන්නේ? මෙහෙමයිනේ වැඩේ, අපි වවන්නේ අපේ සතුටට, ඉතින් සතුට වනසනකොට අපිට දෙය්යෝ එක්ක උනත් කේන්ති යනවනේ.
බ්ලොග් ලියන්නෙත් ඒකටනේ , අපේ සතුටට තමයි ඉතින්. පලිබෝධයෝ ඉතින් ඒකෙත්. සමහර වෙලාවට කොහේ හරි ගමනක් ගිහිල්ල හරි, ටික දවසකින් ජාලෙන් මිදිලා ඉන්නකොට හරි ඉත්තෑවා පැන්නා වගේ අබග්ගයක් වෙලා බ්ලොග් එකට. ලියාපු දෙයක් හරහට ගිහිල්ල වැඩේ සිද්ද වෙලා ලොකුම විදියට! ගොඩක් වෙලාවට හිතන්නේ වත් නැති දිශානතියකට.
ඒ වෙලාවට මට නම් දැනෙන්නේ මාව ගිලෙනවා වගේ. හැබැයි මේක මට විතරක් වෙච්ච දෙයක් නෙවෙයි කියල මම දැන් දන්නා නිසා හොඳයි. මුලික ප්‍රතිකාර දැන් ඒ හින්දා අහනවා. ඔපරේෂන් කරන්න තරම් දැන් අමාරු වෙන්නේ නැහැ.
ඒ හින්දා ඇනෝ ආවට බය ඇත්තේ නැහැ. හැබැයි කියන්න තියෙන දෙයක් කෙලින්ම තමන්ගේ ඇත්ත විදියෙන්ම කියනවට මම ගරු කරනවා. විවේචන වලදී ගරිල්ලා ක්‍රමේ දැන් ප්‍රචලිත උනාට මට හිතෙන්නේ ඒකත් මානසික තත්වයක් කියල.