Friday, October 28, 2016

40. මුද්‍රා තබමි



අදින් ඇරඹෙනු ඇත,
ඒ රික්තකය....

කාලය හෙමින් ගාටන -
රාත්‍රිය වඩා දිගුවන -
දුරබනුව නොහඬන -
කල්පය , තත්පරය පැටලෙන...

හෙටින් නිමවෙනු ඇත,
කළු කුහරයක පිවිසුම...

අදින්ද - හෙටින්ද
ඇරඹි නිමවෙනු ඇත....
අප දෙදෙන මැද මහ සයුර

Sealed with a kiss......






ප.ලි. ඔරිමජිනල් සින්දුව කිව්වේ Bobby Vinton උනාට, මම ආසම වර්ෂන් එක කිව්වේ ජගත්... එක්කෝ ඒකෙ ඉන්න 'රොෂානි' ට වෙන්න ඇති මම පෙම් කරන්න ඇත්තේ.

ඒක මම අහම්බෙන් දැක්කේ. ඒ ගීතයේ රුපරචනාවට හිටියේ මම ආස විදියේ තරුණියක්. ජගත් ගීතය කිව්වේ මැජෙස්ටික් සිටි එකේ තියෙන පියානෝව වාදනය කරන ගමන්...



Sunday, October 23, 2016

37. චිත්‍රා මගේ දුව...


අළුත උපන් සිය කිරිකැටි මුනුබුරා අතින් ගෙන වේදනාවෙන් දෑස් වසන භද්ධකච්ජායනා බිසව



දියණියනි තොප
වැදූ මවුබිසව් මම,

ම'පුතුන් කෙරෙන් නොව
සිහසුන් ගනුව ලොබ,
ගැබ්බර නුඹට පවුරුව
රැකගත් සිහසුන් දරන කුමරුව !

දරු දුක දනිම් - මම
පුතුන් දන් දුනිමි - මම

එක්ටැම් ගෙයක ලා
සොයුරන් රැක්ක චිත්‍රාව නුඹ....
අමතකව ගියද , ගිණිලා
චිත්‍රා මගේ හුරතල් දුවමයි නුඹ!!







ප.ලි: උන්මාද චිත්‍රාව ගැන කියෝපු පලවෙනි දවසේ ඉඳන්ම මගේ හිතේ හොල්මන් කරපු කාරනා කීපය අතරින්, තදින්ම කල්පනා වෙච්ච දෙයක් තමයි උන්මාද චිත්‍රාවගේ මවුබිසව ; භද්ධකච්ජායනා. තමන්ගේ පුතුන් සියල්ලම ඝාතනය කරනවා යයි අනාවැකියක් තියෙද්දිත්, කුලසිරිත් ගරු නොකොට උනත් ගැබ්බර උන සිය දියණිය වෙනුවෙන් පෙනී සිටි, ඇගේ දරුවා; එනම් සිය පුතුන්ගේ ඝාතකයා; පනමෙන් රැකි ඇය... මොනවා හිතාගෙනද එහෙම කලේ? මවකගේ ප්‍රේමය ඉක්මවා මිත්තනියකගේ දරු කැක්කුම ඉදිරියට ආවාද? මට මේ කිසිවකට පිළිතුරු දෙන්න ඇය නැති උනත්, කාටවත් උපලක්පනය කරන්නවත් බැරිද කියල මම පුදුම වෙනවා.

ප.ප.ලි. මම 'අබා' චිත්‍රපටය පුළුල් තිරයේ නරඹනකොට මේ භද්ධකච්ජායනා චරිතය දිහා මුල ඉඳලම ඇහැ ගහගෙන හිටපු නිසා වෙන්න ඇති, සෑම කොටසක්ම පරිස්සමෙන් බලාගෙන  හිටිය.මාලනී ෆොන්සේකා එය සාර්ථකව ඉදිරිපත් කළා කියන්න පුළුවන්.

Wednesday, October 19, 2016

36. කෝවිල ළඟ



කෝවිල් දොරකඩ බලාහිඳින හිස මල් ගවසාගත් යුවතියක්



පා සටහන්ය වෙරළත,
ඔබ නොවන ඔබෙන් සලකුණු කල...

ගිනිදළුය ලිප මත,
කොස් මැල්ලුමද රසකල ...

නොඑන බව දැන දැනම,
පිසිමි බත මදගින්න මැද - හද

හිඳිමි පිල්කඩ ගුලිව,
එක පසෙක දෙබසක්ම දොඩ - දොඩ







Thursday, October 13, 2016

35. නොලියු ලියුම


සොල්දාදුවෙකු සහ යුද හෙලිකොප්ටරයක් සහිත සිතුවමක්


තමලිනි ලීවාය
අපිද ලිව්වෙමු...
තමලිනි නොලිව්වාය,
අපිද නොලියමු



ප.ලි. උදෙන්ම එකපාරටම හිතුන දෙයක්. ලොකුවට පෝස්ටුවක් ලියන්න ආරම්භයක් විදියට ලිව්වේ. මගේ කව්‍යාභාදිත කමට කමත්වා

Thursday, October 6, 2016

34. සාපේක්ෂ වීරයෙක්


ප්‍රංශයේ ගොන්පොර තරඟයක අවස්තාවක්


මම පොඩිම කාලේ හිතාගෙන හිටියේ හැමදේම පර්ෆෙක්ට් වෙන්න ඕනේ කියල. ඩිංගක් ලොකු වෙනකොට හිතුව සාපේක්ෂව පර්ෆෙක්ට් එක හොඳයි කියල, වැඩි කාලයක් යන්න කලින් මම 'නිරපේක්ෂ' පර්ෆෙක්ට් කමක් ගැන තමයි කල්පනා කලේ. ඒ කියන්නේ සාපේක්ෂ පර්ෆෙක්ට් කමක් කෙසේ වෙතත් පර්ෆෙක්ට් කියන දේ එහෙම්මම තියෙනවා කියන එක.

උදාහරණයක් ගත්තහම, විභාගයකදී ගන්න ලකුණු ප්‍රමාණය ගත්තොත්, පංතියේ හැමෝගෙම ලකුණු අඩු වෙලාවක මට ඒ අතරින් වැඩිම ලකුණු තිබ්බහම මට සතුටක් දැනිල නැහැ. මොකද සාපේක්ෂව හොඳ උනත් නිරපේක්ෂව නරක මට්ටමක ඉන්න නිසා. ඔය විදියට හිතන එක ගැන මට මගේ යාළුවො නිතර අනං මනං කියලත් තියෙනවා. ඒකට ඔවුන් කිව්වේ 'ලද දෙයින් සැනසෙන්නේ නැහැ' කියන තර්කය.

මම නම් කියන්නේ ඒක නෙවෙයි ලද දෙයින් සැනසීම කියන්නේ. ( ඒ ගැන දැන් ලියන්න අදහසක් නැහැ, වෙනම ලියන්නම්)

මම මේ කල්පනාව කාලෙක ඉඳන් ලියන්න හිතාගෙන හිටපු දෙයක්. කොටිම්ම මගේ වාසය අවුරුසු 17-18 කාලේ ඉඳන්ම මේ වෙනකල් ඔලුවේ තිබ්බ කාරණයක්. ලියන්න තැනක් , කතාකරන්න කෙනෙක් හරියට ලැබුනේ නැති නිසා තාමත් තියෙන්නේ මුලික තර්ක අවධියේ. මේ ළඟදී ඕක අලුත් උනා...

හේතුව තමයි, මම විහාරමහාදේවි පාක් එක ගාවින් වෙනද වගේ නැතුව, වැනි වැනී යනකොට දැක්ක දෙයක්. ඒ තමයි එතන කාගේදෝ පිළිරුවක් දැක්ක. ඇත්තම කියනවා නම් , මම ඒ කවුද කියලා දන්නේ නැහැ. ඉතින් මම බැලුව ඒ කවුද බොලේ කියල. බලනකොට අහලවත් නැති 'පොදුජන වීරයෙක්' ( අහල නැත්තේ මගේ ප්‍රශ්නයක් හින්ද වෙන්න ඇති)

ඔන්න ආයෙමත් එතකොට මගේ ඔලුවේ අවුරුදු ගානක් හිරවෙලා තිබ්බ අර 'නිරපේක්ෂ' කතාව එලියට ආව. ඒ කියන්නේ මේ පුද්ගලයා 'සාපේක්ෂව' පොදුජන වීරයෙක් වෙච්ච කෙනෙක්ද කියන එක?

ආයෙමත් මුලට!

අපේ ජාතික වීරයෝ ලැයිස්තුව ගත්තහම, ඇත්තටම ජාතික වීරයෝ ඉන්නේ කීයෙන් කීදෙනාද? කොටිම්ම ජාතික වීරයෝ කියල අපි කියන අය ඇත්තටම ජාතික විරයෝද? මගේ 'නිරපේක්ෂ' තර්කයට අනුව නම්, ජාතික වීරයෝ කියන්නේ ජාතියක්/රටක් වෙනුවෙන් සිය ශ්‍රමය අවංකව කැපකොට සමහර වෙලාවල්වලදී ජීවිතය පවා ඒ වෙනුවෙන් පුජා කරපු මිනිස්සු තමයි ජාතික වීරයෝ කියන්නේ. ( මම වැරදි ඇති, දන්නා කෙනෙක් කියන්නකෝ නිවැරදි දේ එහෙනම්?)

එහෙම බැලුවම, මද්දුම බණ්ඩාර කියන්නේ ජාතික වීරයෙක් නෙවේනේ!




හා හා හරි හරි..... සාපේක්ෂව හිතන්න පුරුදු උනාම හරියයි නේද? මේ බෙහෙත් ( විටමින්) ටික බීල , සතියකින් ආපහු එන්නද දොස්තර මහත්තය?



Monday, October 3, 2016

33. අනිච්චා වත සංඛාරා


මාරාන්තික තත්වයට පත්වුණු ළදැරියක්


හිටපු ගමන් මට හිතෙන දේවල් ඇහුවොත් මගේ එක යාලුවෙක්වත් ආයේ මගේ මුණ බලන්නේ නැහැ. හිටපු ගමන් මාරම රොමැන්ටික් අදහස් එනවා ආයේ නැහැ නිල්පාට එකෙත් තදම නිල්පාට. ඒකත් තදබල රාජකාරී රැස්වීමකදී.  හෙමිට අතේ තියෙන පොතේ අන්තිම කොලේ යන්තම් කුරුටු ගාගෙන ගාගෙන ගිහින් 'දොහ්' ගාල පොත වහල, පරිස්සමට ඔඩොක්කුවේ තදකරලා තියාගන්නවා.

කරුමේ කියන්නේ මේ වෙලාවටම තමයි මගේ බොසාට ( මම බොසෙක් නෙවෙයි අනේ. මට බොසෙක් ඉන්නවා. දුප්පත්කමට ඉතින් බඩරස්සාවක් කරන්න එපැයි !) මගෙන් ප්‍රශ්න අහන්න මතක් වෙන්නේ. මම ඉතින් අර කැමරාව අල්ලනකොටම නැටුම වැරදිච්ච එකී වගේ විසුළු නොවන මුණක් හදාගන්න ලොකු උත්සහයක් දෙනවා. ඒ වෙනකොට මගේ නම්බු කටුව හිරු දුටු පිනි බිදු වගේ අතුරුදහන් වෙලා!

මේවා වෙන්න මම ඔෆිස් යනවට වඩා හොඳයි, ඇස්දෙකම නොපෙනෙන එකියක් වෙලා එක්තැන් වෙන එක. ඒ කොහොම වෙතත් මේ ලෙඩෙන් මැරෙයිද දන්නෙත් නැහැ. මගේ බැච් එකේ කෙනෙක් මොලේ ගෙඩියක් ඇවිත් දැන් මාරාන්තික වෙලා අවසන් හුස්ම අල්ලමින් ඉන්නවා කියල ආරංචි උනා. ඊළඟ ටිකට් එක මටද දන්නෙත් නැහැ. අඩු වයසෙන් මැරෙන්නේ අනුන්ගේ පන නසපු අය බව මම දන්නවා. මම අනුන්ගේ පන නම් නසලා නැහැ දැනුවත්ව. ඒ උනාට කවුද දන්නේ නේද?

මම මැරුණම කරන්න දේවල් ටිකක් ලියල තියන්න කියල හිතුව. ඊට කලින් බලන්න යන්න, අවසන් වතාවට කතාකරන්න ඉන්න දේවල් සහ පුද්ගලයින්ගේ නම් ලිස්ට් එකකුත් හැදුව. දැන් ඒවත් ලෑස්තියි!

මළගෙදර එනකොට මල් පැලයක් ගේනවට මම කැමතියි. වෙන මොනවද අමතක උනේ?

ආ.. දැන් ඉතින් මැරෙන්න තමයි අමතක වෙලා තියෙන්නේ.

හරි හරි යකුනේ ඒකත් නුදුරේම සිද්දවෙයි  !!!





32. වියෝගය




නර්තන ශිල්පිනියක්

වරද මිස මා - සිතද නොඅසන  - බැවින පිළිතුර නොම අසන්
සරද ලෙස ඔබ - ගතින දුරකට - ගියද මෙනුවර කිම සොවෙන්
කිරද ජලයෙනි - පෙරන රිසියෙන - හිඳිමි නුඹ වෙනතක නොයන්
කිමද නොහැඟෙන - එවන් දුක්-ගී අසන දෙසවන පියනුවන්

Sunday, October 2, 2016

31. රෝස කුසුමක් පිපී






බල්ලෝ පොරකරනවා වගේ එකපාරටම මහා සද්දයක් ඇහිලා මම වහලේ වැදිලා ඇහැරුනේ. 'නොදකින් කාලකන්ණි බලු රෑන, සැනසිල්ලේ මට අදවත් නිදාගන්න දෙන්නේ නැහැනේ'

එතකොටමයි මට මතක් උනේ හත්වලාමේ මේ අහලපහලක කොහෙවත් එහෙම බලු රෑනක් නැහැනේ කියල. මේ ඔක්කොම හිතෙන්නේ තත්පර දෙකක්  වත් ගියේ නැහැ. ඉතින් ඊළඟ මොහොතේම මට සක්සුදක් සේ පැහැදිලි උනා ඒ කෑගැහුවේ බල්ලෝ නෙවෙයි, කෙල්ලෝ පොදියක්ය කියල.

'හෑ... කෙල්ලෝ? කෙල්ලෝ කොහෙද මෙහෙ? අපේ මලය කෙල්ලෙක් වෙලාද? සද්දේ හැටියට නම් අඩුම තරමේ දුසිමක් වත් ඉන්නවා. යකෝ.. මම නින්දෙන් මැරිලද?'

"....... ඔන්න පටන් ගන්නවා.... මම ඔන්න පනහට ගනින්නේ.."
ඒ නම් පොඩි මල්ලි. මහ කලබලයක් ඇහුනා සාලේ.

'නොදකින්, විභාග ඔක්කොම ඉවර කරලා දෙය්යනේ කියල  නිදාගන්න හැදුව විතරයි, අම්මප!'

"දඩාන්....."

මට හිතන්න වත් ලැබුනේ නැහැ. මගේ කාමරේ දොර මහා සද්දෙන් ඇරගෙන කවුදෝ කාමරේට කඩාගෙන පැන්න. කළුවරේ මට මෙලෝ පෙනුනෙත් නැහැ. මම හිටියේ නිදිමරගාතේ. කාමරේට කඩන පැනපු කෙනා ඒ එක්කම මගේ ඇඳුම් ගොඩ අහුරලා තියෙන අල්මාරියේ පිටිපස්සේ ගුලි උනා.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...